Nie rozmawiamy o śmierci, jakby miała się nam nie przydarzyć.
Podczas sesji rozmawiam z osobami pogrążonymi w żałobie. Wiele z nich, opisując moment śmierci bliskiej osoby mówi o poczuciu nieporadności, zagubieniu, pustce w głowie. Nagle muszą wiedzieć jak wszystko zorganizować, czym się najpierw zająć. czego by chciała osoba zmarła. Dzielą się refleksją, że nie tak miało być, że ukochana osoba, którą właśnie stracili chciałaby na pewno inaczej. Ale nie mieli do tego głowy.
Gdy zapytam Cię: czy wiesz jakiej ceremonii chciałaby bliska Ci osoba raczej nie będziesz znać odpowiedzi na to pytanie. Nie lubimy rozmawiać o śmierci choć przecież jest nieunikniona.
Jednak świadomość rośnie i zdarza mi się coraz częściej przygotowywać scenariusze ceremonii wraz z osobami, które nie chcą tego zostawiać swoim bliskim. Jakkolwiek brzmi to ponuro, jeśli spojrzymy na smierć jako nieodzowny moment graniczny na linii naszego życia, to zaplanowanie tego jak chcemy być pochowani, w jakim obrządku, może rozpocząć proces oswajania tematu śmierć a ona stanie się zadaniem do wykonania na życiowej liście „to do”
Jak zaplanować swoje ostatnie pożegnanie?
Odpowiednio się do tego przygotować, spisać testament, zaplanować ceremonię, pomóc ostatni raz swoim bliskim. Rozmawiać ze sobą szczerze i bez obaw o to czy komuś się nie spodoba nasza wizja.
Odpowiedzi na jakie pytania warto rozważyć?
- Jak spędzisz ostatni miesiąc swojego życia?
- Jak ma wyglądać Twój pogrzeb, co ma się podczas niego wydarzyć?
- Czy masz spisany testament, oświadczenie woli pro futuro, przygotowane pełnomocnictwa, jeśli nie, to dlaczego?
- Jakie słowa powinny zostać wypowiedziane a jakie przemilczane na Twoim pogrzebie?
- Jak długo powinna trwać i jak wyglądać żałoba po Tobie?
- Co chcesz po sobie zostawić?
- Jak chcesz by Cię zapamiętano?
- Czy chcesz mieć wyprawianą stypę i jak dokładnie powinna wyglądać?
- Twój ostatni posiłek?
- Twoja ostatnia muzyka?
- Twój ostani wiersz, cytat, obraz, myśl, zapach, kolor?
- Jak radzisz sobie ze śmiercią lub myślą o śmierci bliskiej osoby?
Moi klienci po takiej pracy są spokojniejsi, czasem znikają z lęki przed śmiercią. Rozmawiając o niej w taki sposób zmieniamy swoją perspektywę, zaczynamy inaczej rozumieć jej nieuchronność. Staje się akceptowanym elementem naszego życia.
Wszystkiego dobrego
Agata
